جینسینگ که در نواحی خاصی از قاره آسیا رشد می کند بیش از ۴۰۰ سال است که به عنوان گیاه دارویی سنتی مورد استفاده قرار می گیرد و در تمامی تمدن های مشهور دنیا از این گیاه به عنوان داروی اسطوره ای یاد می شود.
ظاهر ریشه جینسینگ به شکل بدن انسان بوده و در نواحی بومی به عنوان اکسیر زندگی (Elixir of life) شهرت دارد. این گیاه به طور طبیعی تنها در سه منطقه از جهان می روید و مستندات ثابت کرده اند که رویشگاه اصلی این گیاه کشور کره می باشد. این گیاه برای رشد خود نیازمند شرایط خاصی است و از لحاظ جغرافیایی شبه جزیره کره بهترین مکان برای رشد جینسینگ می باشد.
رشد کامل گیاه جینسینگ ۶ سال به طول می انجامد. هرچه سن ریشه این گیاه بیشتر شود تجمع جینسینوساید ها نیز در آن افزایش می یابد. لذا می توان گفت با افزایش تدریجی سن گیاه خواص درمانی و دارویی آن نیز افزایش می یابد.
انواع جینسینگ:
ریشه جینسینگ بسته به فرآیند خشک کردن، به دو گروه جینسینگ سفید و جینسینگ قرمز تقسیم می شود.
جینسینگ سفید ریشه جینسینگ تازه است که بعد از پوست کندن خشک می شود اما جینسینگ قرمز بدون پوست کندن توسط بخار خشک می شود.
در پروسه بخار زدن برای تهیه جینسینگ قرمز ، نشاسته جینسینگ ژلاتینه می شود که باعث افزایش میزان ساپونین ها و فعال شدن اجزای ترکیبی موثر آن می گردد.
مکانیسم اثر:
ریشه گیاه جینسینگ حاوی ساپونین های تری ترپنی ،روغن های ضروری، پلی استیلن، پلی ساکارید ،پپتیدوگلیکان، ترکیبات نیتروژنی، اسیدهای چرب، کربوهیدرات ها و ترکیبات فنولی می باشد.
مهمترین جزء فعال این گیاه جینسینوسایدها (ساپونین ها) هستند که ساختار تری ترپنی دارند و فعالیت های فارماکولوژیکی گیاه جینسینگ مربوط به این ترکیبات می باشد.
جینسینگ، گیاهی با خواص آنتی اکسیدانی است که موجب افزایش مقاومت بدن در برابر عوامل استرس زا، تروما، اضطراب، ضعف و خستگی می شود. عصاره این گیاه از طریق محور هیپو تالاموس – هیپوفیز – آدرنال عمل می کند و باعث تقویت عملکرد سیستم ایمنی می شود.
نقد و بررسیها2